Fractured

composition

Speciaal voor allemaal

Onderstaand verhaal is gepubliceerd in een eenmalige uitgave van Trailer, een curatorcollectief met als basis Roodkapje, rotterdam. Het tijdschrift is online in te zien op www.trailernet.org.

SPECIAAL VOOR ALLEMAAL

Stanley van der Meer

Verlangen om iets te maken, om iets terug te zien in iets anders, te groeien, op avontuur te gaan. Het begint met een minuscuul gebaar dat opzwelt tot een drang. Een drang die doet trillen, zich warm wrijft, onuitstaanbaar is. Het idee is, dat wat wil, wordt toegelaten. Het verlangen om ergens de naam boven te zetten en te zeggen “dit gemaakt, speciaal voor allemaal”. Nu is er toegegeven, en we zijn weg.

Stapje voor stapje het onbekende in, voorzichtig maar vastberaden. Aftastend naar de grenzen, krakend strekken tot het uiterste. Iedere aanraking opent een deur, openbaart een volgend pad. Oeverloos klotsen in oceanen van mogelijkheden, op zoek naar een koers. De glinstering van de golfslag is oogverblindend en doet duizelen. Het lichaam wordt warmer en warmer, mond is droog en stil. Wegdrijven als in een droom naar een plek die vreemd voordoet. Met een plafond dat een duistere ruimte van onbekende diepte overkapt. Voel beklemming en ontheemding. De onmetelijke duisternis boezemt angst in. Hoofd valt in handen. Lichaam krimpt ineen.

Dan volgt er een lange, diepe zucht. Hoewel één uit teleurstelling voelt het plezierig om de longen volledig te vullen. Berusting. Het ademen herhaalt zich, in en uit, in en uit. De verdoving lost langzaam op. Laven aan water, spoelen, drinken, wassen. Krachten verzamelen. Met nieuwe ogen turen in de diepte, hem nauwgezet en kalm bestuderen. Plotseling is er doelgerichte actie. Houden wat behaagt en onverbiddelijk wegsturen wat ontstemt. Binnen een mum van tijd is de klus geklaard en toont zich een nieuwe ruimte.

Hier ontstaan de eerste vormen van pril geluk. Voorzichtig zoekt de een, de ander. Verbindingen worden voorgesteld en wordt er overlegd in serene stilte. Daadkracht raakt verzoend met afstand en tijd. Weerstand omarmt vrijheid en komt tot vormen. Vanaf hier gaat het vanzelf, mits de juiste prijs wordt betaald. Uitwisseling van liefkozingen.

Zonder blikken of blozen, verschijnen overal en nergens knoppen die met luid kabaal openklappen en weer verwelken.. En meer, en meer. Plukken en vangen, kneden en rekken, splijten en plakken. Combinaties en patronen vormen zich in een ijl tempo tot een caleidoscopisch geheel. Kopiëren, imiteren, knippen, plakken en muteren. Begeleid door een dreunend ritme dat uitnodigt tot een bedwelmende en extatische dans. Zo wonderlijk is het door de tijd te worden verzwolgen en op te gaan in altijd.

Er springen felle vonken van en naar alle richtingen, listig alle weerstand omzeilend. Ze fonkelen en verlichten de duisternis die rest. Verraden de verhalen van weleer en die komen gaan. Plagerig sporen ze aan tot onverwachte wendingen en spannende plots. Het kan altijd gekker en leuker. Meer! Sneller! Beter! Iedere actie blijkt een spoor achter te laten die verleidt tot herleiden. Een zinnenprikkelend gezicht doemt op waarin duidelijk iets van herkenning te vinden is, al is het steeds anders, en zo plotsklaps weer verdwenen. Verlangen naar anders dan alleen. Emotie herenigen met gedachte, herinnering met verhaal. Steeds anders, vol leven.

En zo spoor ik jou op, als in het maken van een levend portret. Door waar te nemen uit alle macht vind ik de ander, in jou, in mij. Opgelost in dronkenschap van het leven geef ik mij aan je over en maak ik je waar je bijstaat. Jij bent van niemand, onafhankelijk en onbereikbaar, en toch zijn we hier samen, verenigd in tegengesteldheid. Verlangen maakt nieuwe vormen mogelijk die alleen kunnen gedijen in vrijheid. Creëren laat zich niet vangen in neuroses van bezitterigheid. Er is een vernietigende kracht die uitgaat van “jij bent van mij”, terwijl het niet eens kan. Alleen het niets kun je meenemen in de dood.

Aangeleerd dat alles vaststaat en werkt als een kosmische klok ontdek ik dat het anders is. Eerder onbenoemd en onbestemd. De realiteit laat zich niet vangen in constructies. Nu mag ik graag alles gulzig in me opnemen als een spons, en knijp hem ondeugend boven je hoofd uit. Niemand kan de waarheid claimen, alleen niemand.. Je gilt van afgrijzen en plezier. Voel je hoe de druppels rollen over je voorhoofd, langs je ogen, langs je lippen? Ik kus je voorhoofd en kijk je opgetogen aan.

Er huist een universum in jou, besef je dat?

Cheer!

10062010

30052010

Fierce

Slimmerik en Onderzoeker

Slimmerik weet helemaal niet waar hij het over heeft; alles heeft hij afgekeken bij het werk van Onderzoeker. Alles wat hij kan weten, moet Onderzoeker ontdekken. Hij babbelt er alleen maar over, hij kan niet ophouden met praten. Hij doet heel de tijd alsof hij heel interessant is. Eigenlijk is hij heel dom, hij doet alsof.

Onderzoeker is iemand van weinig woorden, geen woorden eigenlijk, maar wel veel vragen waar hij meteen een antwoord op zoekt. Hij voelt zich het meeste thuis waar veel te doen is en te ervaren. Dat kan ook een plek zijn waar veel mensen zijn, daar stoort hij zich helemaal niet aan. Niet om te babbelen maar om te onderzoeken.

Het enige waar Onderzoeker zich aan stoort is Slimmerik. Hij houdt hem steeds van z'n werk met allerlei vragen waar hij geen antwoord op heeft. Hij kijkt bij iedere vraag Slimmerik even aan en kan het niet laten zijn schouders op te halen. Dat is nu toch ook niet belangrijk? Slimmerik vindt natuurlijk van wel en onuitstaanbaar dat Onderzoeker niet meedoet. Neemt hij hem soms niet serieus?!

Het enige wat Slimmerik kan doen om z'n zin te krijgen, is plagen en sarren. Antwoorden krijgt er niet mee, maar zo heeft hij tenminste de aandacht. Onderzoeker gaat ervan briesen en snuiven en maakt driftig van alles kapot wat binnen handbereik is. Hij raakt helemaal gefrustreerd en als hij alles heeft stuk gemaakt, is hij verdrietig. Slimmerik vindt het prachtig want hij weet precies waarom: "Zie je wel hoe dom je bent!" krijst Slimmerik. Onderzoeker gromt en schokt onbedaarlijk.

Slimmerik zou beter heel goed opletten en het Onderzoeker naar de zin maken. Dan is Onderzoeker blij dat hij lekker z'n gang kan gaan. Zo leert Slimmerik er allerlei nieuwe feitjes bij waarmee hij op feestjes indruk kan maken. Of een boek kan schrijven. Als Slimmerik zou toegeven dat hij eigenlijk heel dom is, zou hij heel slim blijken te zijn..

No Holds Barred

The Digital Detox week has worked wonders. It wasn't even that hard to stop myself from being distracted all the time. I think lots of stuff is very interesting, and internet has a lot to offer for curious people like myself. The benifits of web 2.0, the social side of internet and the platform it offers to show my work are amazing and we're just at the beginning of it. It doesn't matter how we will be able to supply power for the millions of servers and computers, i'm sure the internet will be top priority as it is for me and my work. But spending my life behind a desk, staring at a computer screen, thinking about what i'll look up next, is not a life i want to live. I want to get out in to the world and learn things at first hand.
The best thing about the digital detox is i have seriousley started investing again in the 'analogue' arts, drawing in particular. It's a completely different proces than working with digital media. It's odd for me to feel i discoverd that because i should know that! I have been drawing for years. But somehow an accumulation of limitations started to appear, blocking my ability to work freely. Now, it is like my drawing-hand has a life of it's own again, and it's my job to simply observe what it creates, while creating it. That's why the subject is "No Holds Barred". Just go for it, there are no rules. It can be a struggle sometimes but if you can learn to enjoy that, who needs internet? What isn't possible?
Below you will find a small selection of the works i made last week. I hope you enjoy them as much as i did creating them.

Digital Detox

https://www.adbusters.org/campaigns/digitaldetox

Desktop

Dishes

Element Nr. 12

One, two, three

Coming to life

Gulf of Peak oil, bottleneck

Radar

Blip

Spot light

Homage to Hunter S. Thompson

Hunter S. Thompson used to sit in front of his type writer with his arms held up, waiting for the words to write. When the words eventually came he would beat the machine and make it sound like a machine gun.
Learn more about him on: http://en.wikipedia.org/wiki/Hunter_S._Thompson

Scratch

***

mr. Worry

Tjeep

*

self portraits

Nicotine

Mariadijk

_

Comments

Even om te laten weten dat je vanaf nu reacties kunt achter laten zonder te registreren. Ik ontdekte dat dit niet mogelijk was, maar nu kan iedereen dus reageren.

Just to let you know that from now on every one can leave a comment without registration: i discovered that this wasn't the case.. But now it's possible.

Stanley van der Meer

Krieken van de dag

Paradox van vrijheid

Koud Buiten

Walking and Drawing Through Town:

Skull find

Overflow

Hobbelvogel

Bright Side

Doggy Style